“Zo’n casus troffen Croonen en Luesink bij een gemeente in het oosten van het land, waar de ambtenaren moesten verhuizen naar een nieuw kantoor. „Daar was héél veel weerstand”, herinnert Luesink zich. „Op het oude kantoor had iedereen een vast bureau en was er plek voor goudvis Henk, een trofee van het volleybaltoernooi en een boom die de collega’s zelf uit een avocadopit hadden laten groeien. In het nieuwe kantoor moesten ze werken op flexplekken en was er geen ruimte voor persoonlijke spulletjes. De medewerkers vonden het nieuwe kantoor vooral kil en gevoelloos.””